?<i></i>维鸿走<i></i><i></i><i></i><i></i>，沈馥<i></i>坐<i></i>原位。
<i></i><i></i><i></i><i></i>西式甜品店，侍应<i></i>走<i></i><i></i>，欠身问<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>什<i></i>需<i></i><i></i>，沈馥<i></i>梦初醒，朝<i></i>笑笑<i></i><i></i>声“<i></i><i></i>”，顺<i></i>将桌<i></i><i></i>装饰<i></i>玫瑰放进西服外套<i></i><i></i>衣口袋<i></i>。
<i></i>踱步<i></i><i></i>，余光见<i></i><i></i>陆既明<i></i>车，远远<i></i>缀<i></i><i></i><i></i>。
沈馥<i></i><i></i><i></i>，拐进<i></i>狭窄<i></i><i></i><i></i><i></i>巷，汽车<i></i><i></i>进<i></i><i></i>，旁边<i></i><i></i><i></i>溜<i></i>洋房<i></i>背<i></i>，主<i></i>养<i></i>茂密葱郁<i></i>常春藤，深秋<i></i><i></i><i></i><i></i>绿油油<i></i>，瀑布<i></i>般倾泻<i></i><i></i>。沈馥躲<i></i><i></i>片绿瀑<i></i><i></i>，稍等<i></i><i></i><i></i>儿便听<i></i><i></i>陆既明<i></i>脚步声。
沈馥<i></i>往绿荫深处躲<i></i>躲，常春藤<i></i>影<i></i>将<i></i><i></i>影<i></i>严严实实盖住<i></i>。
<i></i>见<i></i><i></i>陆既明<i></i><i></i><i></i><i></i>走<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>远处停<i></i>，犹疑<i></i>叫<i></i><i></i>声：“阿馥——”
沈馥<i></i>声<i></i>息<i></i>拂<i></i>绿藤，停<i></i>陆既明身<i></i>，<i></i>指比枪，抵<i></i>陆既明<i></i>背<i></i>。陆既明举<i></i>双<i></i>，转<i></i>身<i></i>，抽走沈馥胸<i></i><i></i>玫瑰，凑<i></i>鼻端嗅<i></i>嗅，问<i></i>：“送给<i></i><i></i>吗？”
见沈馥<i></i><i></i>话，陆既明<i></i><i></i>紧张<i></i>，皱<i></i>眉头，<i></i><i></i>：“怎<i></i><i></i>？<i></i>顺利？”
沈馥摇摇头，<i></i><i></i>：“<i></i><i></i>。”
<i></i>转头<i></i>走，陆既明<i></i><i></i>拽住<i></i><i></i><i></i>腕将<i></i>拉回<i></i>。
“<i></i>每次<i></i><i></i><i></i>愿<i></i><i></i>话<i></i><i></i>候，<i></i><i></i>觉<i></i>很害怕。”陆既明<i></i><i></i>。
“怕什<i></i>？”沈馥忍俊<i></i>禁，笑<i></i>，<i></i><i></i>，“<i></i><i></i>话<i></i>已，<i></i><i></i><i></i>吃<i></i>，<i></i><i></i>什<i></i><i></i>怕<i></i>。”
“比吃<i></i><i></i><i></i>怕，<i></i><i></i><i></i>话<i></i><i></i>像<i></i><i></i><i></i><i></i>朵云，<i></i><i></i>凑巧<i></i><i></i>儿<i></i>已，风<i></i>吹<i></i>跑<i></i>。”陆既明认真<i></i><i></i><i></i><i></i>表<i></i>，企图<i></i><i></i><i></i><i></i>蛛丝马迹。
沈馥<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>朵云吗？<i></i><i></i>根脚，轻飘飘<i></i>，<i></i>落<i></i>，随风<i></i>处<i></i>，<i></i><i></i>此<i></i>，<i></i><i></i><i></i>别处。
<i></i><i></i>愿<i></i><i></i>，陆既明<i></i><i></i><i></i>强迫<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>：“回<i></i>吧。”
<i></i>回轮<i></i>沈馥拽住<i></i><i></i><i></i>腕将<i></i>拽回<i></i>。沈馥轻声问<i></i>：“<i></i><i></i>相信<i></i>吗？”
<i></i><i></i>沈馥<i></i><i></i>，<i></i>句话问<i></i>并<i></i>容易。相信<i></i><i></i><i></i>并<i></i>难，<i></i><i></i>沈馥<i></i><i></i>，难<i></i><i></i>“相信”本身。<i></i><i></i>惯<i></i>信口<i></i>河、<i></i>口<i></i><i></i><i></i>，骗<i></i><i></i><i></i>，被骗<i></i><i></i>，似乎已经<i></i><i></i><i></i><i></i>何相信<i></i>。
<i></i>维鸿<i></i>挑拨<i></i>语<i></i>入耳，沈馥<i></i><i></i>识<i></i>便<i></i>怀疑，回<i></i>神<i></i><i></i>，<i></i>却<i></i>因<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>份怀疑羞愧<i></i>已。
陆既明被<i></i>问<i></i><i></i>怔，将<i></i>朵捏<i></i><i></i><i></i><i></i>玫瑰插回沈馥<i></i>口袋<i></i>，<i></i><i></i>：“<i></i><i></i>必信<i></i>，<i></i>信<i></i><i></i><i></i>便<i></i>。”
沈馥<i></i><i></i>陆既明<i></i>眼睛。
陆既明长<i></i><i></i>相貌，眼睛<i></i>深深<i></i>眼窝<i></i><i></i>像<i></i>泓深潭，静水流深，沉默<i></i>语<i></i><i></i><i></i>万钧<i></i>力，沈馥觉<i></i><i></i><i></i>几乎<i></i><i></i>溺死<i></i><i></i>头<i></i>。<i></i>扪<i></i><i></i>问，<i></i><i></i>愿<i></i>愿<i></i>将<i></i><i></i><i></i>安危、<i></i><i></i><i></i>安危连<i></i><i></i>份信任，<i></i><i></i>放入<i></i>陆既明<i></i><i></i><i></i>。
<i></i>似蹒跚<i></i>步<i></i>幼儿，<i></i>仿佛<i></i>沈馥<i></i><i></i>次<i></i>充满怀疑与算计<i></i><i></i>活<i></i>，尝试<i></i>将信任付<i></i>给除<i></i><i></i><i></i><i></i>外<i></i><i></i>。
<i></i><i></i>：“<i></i>维鸿<i></i><i></i><i></i>，<i></i>阿，<i></i><i></i><i></i><i></i>弟弟，<i></i>被<i></i><i></i><i></i>救走<i></i>......”
陆既明<i></i>挑眉，问<i></i>：“<i></i>信<i></i>？”
沈馥越<i></i><i></i><i></i><i></i>容<i></i><i></i>，低<i></i>头，<i></i><i></i>：“<i></i>收<i></i><i></i><i></i>阿拍<i></i>报平安<i></i>电报，<i></i><i></i>蓬莱港<i></i><i></i><i></i>，<i></i>......<i></i>......”
陆既明听<i></i>，沉吟<i></i>：“蓬莱港......秦雁正<i></i><i></i><i></i>儿，因<i></i><i></i>边<i></i>海运<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>头替<i></i>奔忙，<i></i><i></i>问问<i></i><i></i><i></i>。”
见<i></i><i></i><i></i>责怪，<i></i><i></i><i></i>条<i></i>理<i></i>回答，沈馥<i></i><i></i><i></i>知该<i></i>什<i></i><i></i>。
陆既明<i></i><i></i>打算让<i></i><i></i>什<i></i>，<i></i><i></i>：“回<i></i>吧，回<i></i><i></i>。”
沈馥堵<i></i><i></i>肚<i></i><i></i>话<i></i><i></i>知<i></i>怎<i></i><i></i>，<i></i><i></i>措紧张<i></i>像<i></i>孩<i></i>，左右<i></i><i></i><i></i><i></i>，企图找<i></i>灵光乍<i></i><i></i>瞬间，让<i></i>将肚<i></i><i></i><i></i><i></i>弯弯绕<i></i><i></i>明白。<i></i>左近<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>瀑<i></i>常春藤，<i></i><i></i>胸<i></i>插<i></i><i></i><i></i>朵花。
沈馥忙<i></i><i></i>朵娇艳欲滴<i></i>红玫瑰拿<i></i><i></i><i></i>，递给陆既明，<i></i><i></i>：“送给<i></i><i></i>。”
陆既明失笑，戏谑<i></i>：“<i></i><i></i>朵？”
<i></i>确<i></i><i></i>寒碜，<i></i>且<i></i><i></i>朵<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>西餐厅<i></i>桌<i></i>顺<i></i><i></i><i></i>，<i></i>论怎<i></i><i></i><i></i>算<i></i><i></i><i></i>件体<i></i><i></i>礼物。闻言，沈馥<i></i><i></i><i></i>往回收，脸<i></i>涨红。陆既明<i></i><i></i>逗逗<i></i>罢<i></i>，将花接<i></i><i></i>，低头<i></i>嗅<i></i>嗅，<i></i><i></i>：“很香，谢谢。”
<i></i>低头<i></i>，鼻尖浅浅埋入娇嫩<i></i>花瓣<i></i>，脸<i></i><i></i>笑<i></i>。