?<i></i>太<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>像<i></i>终<i></i>抓住<i></i>沈馥露<i></i><i></i>马脚。
<i></i>确，沈馥足够聪明，足够<i></i><i></i>，足够果断，<i></i><i></i><i></i>刻<i></i><i></i><i></i>点<i></i>忍<i></i>，让<i></i><i></i>再<i></i><i></i>。“喜欢”<i></i><i></i>东西，<i></i>像<i></i>被堤坝截断<i></i>洪水，<i></i><i></i>堤坝稍微裂<i></i><i></i>点点缝隙，洪水<i></i><i></i><i></i>千钧<i></i>势，倾泻<i></i><i></i>。
此<i></i><i></i>沈馥，恼羞<i></i>怒，却<i></i>拿<i></i><i></i>办法。
陆既明<i></i><i></i>见<i></i><i></i>收，<i></i>重复<i></i><i></i>遍：“<i></i>舍<i></i><i></i>杀<i></i>。”
<i></i><i></i>嘴脸太<i></i>恶，<i></i>恃<i></i>恐，沈馥咬咬牙，捏紧拳头，照<i></i><i></i><i></i>张<i></i><i></i><i></i>俊脸<i></i><i></i><i></i><i></i>。陆既明闷哼<i></i>声，捂<i></i>鼻<i></i>，含糊<i></i>哼<i></i>：“谋杀亲夫。”
<i></i><i></i><i></i><i></i>候，书房<i></i>门突<i></i>响<i></i><i></i><i></i>锁<i></i>声音。
陆既明眼神<i></i>凛，朝沈馥使<i></i><i></i>眼色。两<i></i>默契极<i></i>，几乎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>翻<i></i><i></i>，顺势<i></i><i></i><i></i><i></i>匕首<i></i>紫檀木镇纸<i></i>拿<i></i><i></i><i></i>。
“躲。”陆既明压<i></i>声音<i></i><i></i>。
整<i></i>书房<i></i><i></i>躲<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>方，两<i></i>先<i></i>钻<i></i>书桌底<i></i>，沈馥<i></i>轻轻<i></i>挪<i></i>挪椅<i></i>挡住。书桌<i></i><i></i><i></i><i></i>躲<i></i>已经逼仄，更别提俩<i></i><i></i>。两<i></i>几乎<i></i>脚<i></i><i></i>打架，<i></i><i></i><i></i>陆既明靠<i></i>角落坐<i></i>，岔<i></i>腿让沈馥坐进<i></i>怀<i></i>，两<i></i><i></i>胸贴<i></i>背<i></i>才勉强藏住<i></i>。
沈馥回头<i></i><i></i>，陆既明鼻<i></i>被<i></i>揍<i></i><i></i>拳，通红，<i></i>流<i></i><i></i><i></i>鼻血<i></i>。陆既明抬<i></i>抹掉鼻血，<i></i><i></i><i></i><i></i>，门锁传<i></i>“咔哒”<i></i>声，<i></i><i></i><i></i>门进<i></i><i></i>。
进<i></i><i></i><i></i>肯定<i></i><i></i>沈馥<i></i><i></i>，偷摸避<i></i><i></i><i></i><i></i>，沈馥听<i></i><i></i>脚步声<i></i>知<i></i><i></i>，轻轻<i></i>，近乎<i></i><i></i><i></i>。<i></i><i></i>先<i></i>围<i></i>书房绕<i></i><i></i>圈，<i></i><i></i>停<i></i>书桌旁，接<i></i><i></i>响<i></i><i></i>纸张书页被翻<i></i><i></i>簌簌声。
沈馥<i></i>奇极<i></i>，悄悄探<i></i><i></i>点头，见<i></i><i></i>灰色<i></i>衣角。陆既明忙<i></i><i></i>拉回<i></i>，捂<i></i>鼻<i></i>朝<i></i>摇摇头。
<i></i><i></i>已经<i></i><i></i><i></i><i></i>，今晚见<i></i>穿灰色衣服<i></i><i></i>，<i></i>冼春<i></i>。<i></i>且沈馥清晰记<i></i>，<i></i>富春山居，陆既明将<i></i>抱<i></i><i></i><i></i>，吩咐<i></i>杨翎，先将冼春<i></i>载回醇园，明<i></i>请<i></i>唱堂<i></i>。
<i></i><i></i>今<i></i><i></i>逮<i></i>耗<i></i><i></i><i></i>沈馥，<i></i><i></i>另<i></i>其<i></i>。怪<i></i><i></i>守卫松散，原<i></i>沈馥打晕<i></i>门外<i></i>守卫竟<i></i><i></i>给冼春<i></i>扫平<i></i>路。
翻纸页<i></i><i></i>静停<i></i>停，沈馥估计<i></i><i></i>翻<i></i><i></i><i></i>封电报。紧接<i></i>，冼春<i></i><i></i>继续翻找<i></i><i></i>，并且<i></i>绕<i></i>书桌走<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>沈馥<i></i>清楚<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>腿。冼春<i></i><i></i>消弯弯腰往桌<i></i>底<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>躲<i></i>桌<i></i><i></i>两<i></i>。
沈馥往<i></i>缩<i></i>缩，陆既明<i></i><i></i>仍旧捂<i></i>鼻<i></i>，另<i></i><i></i>掐<i></i><i></i><i></i>腰，示<i></i><i></i>别<i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i>儿，冼春<i></i><i></i><i></i>书房<i></i>绕<i></i><i></i>圈，<i></i>锁<i></i><i></i><i></i>。两<i></i>等<i></i><i></i><i></i>儿，确定书房<i></i>已经<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>才<i></i>点点往外爬。
陆既明淌<i></i><i></i><i></i><i></i>鼻血，边擦边<i></i>：“<i></i><i></i>真狠啊。”
沈馥退<i></i>两步，盯<i></i><i></i>，<i></i>副等<i></i><i></i><i></i>交代<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i><i></i><i></i>找<i></i>东西已经<i></i><i></i><i></i>。”陆既明<i></i><i></i>。
沈馥<i></i>找<i></i>东西，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>贿赂选票<i></i>关<i></i>书信账册，<i></i>此<i></i><i></i>，冼春<i></i>找<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>维鸿<i></i><i></i>，埋<i></i>陆既明身边<i></i>钉<i></i><i></i><i></i><i></i>根，<i></i><i></i>知<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>冼春<i></i>，<i></i>果<i></i><i></i>话，<i></i>埋<i></i><i></i>间<i></i>够长<i></i>。
陆既明<i></i><i></i>：“<i></i><i></i>合<i></i>吧。”
沈馥实<i></i><i></i>法<i></i><i></i>认真聊<i></i>儿，<i></i>因<i></i>陆既明<i></i>鼻<i></i><i></i><i></i>往<i></i>淌鼻血，淌<i></i><i></i>猛，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>笑。沈馥沉默<i></i><i></i><i></i>儿，撩<i></i>衣裳<i></i>摆，“呲啦”撕<i></i><i></i><i></i><i></i>截布条，<i></i><i></i>：“<i></i><i></i><i></i>......堵<i></i>？”
陆既明沉默<i></i><i></i><i></i><i></i>儿，<i></i>终<i></i><i></i>接<i></i><i></i><i></i><i></i>截布条，卷吧卷吧塞进淌血<i></i><i></i><i></i>边鼻孔<i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>正经<i></i><i></i><i></i>候，<i></i>更<i></i>笑<i></i>，沈馥简直止<i></i>住<i></i>笑<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>点儿觉悟，<i></i><i></i><i></i><i></i>正<i></i>儿<i></i><i></i>候<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>拼命忍住，显<i></i>格外严肃。
陆既明冷<i></i>丁<i></i><i></i>：“别笑<i></i>。”
沈馥满脸严肃，沉声<i></i><i></i>：“<i></i><i></i>笑，真<i></i><i></i>，您<i></i>，<i></i>听<i></i>呢。”
眼<i></i><i></i>再折腾<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>亮<i></i>，陆既明<i></i><i></i>正经<i></i><i></i>，拿<i></i>书桌<i></i><i></i>封被反复<i></i><i></i><i></i>电报。<i></i><i></i><i></i>：“<i></i><i></i>清楚指使<i></i><i></i><i></i><i></i>谁，<i></i>应该<i></i><i></i>清楚。<i></i><i></i><i></i><i></i>消息，<i></i>给<i></i><i></i>便<i></i>，给<i></i><i></i><i></i><i></i>给<i></i>。”
沈馥知<i></i>陆既明<i></i>玩双<i></i>间谍<i></i><i></i>戏，<i></i><i></i><i></i>涉险<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>及<i></i><i></i><i></i><i></i>。
“阿馥，”陆既明<i></i><i></i>，“<i></i><i></i>舍<i></i>杀<i></i>，<i></i><i></i>帮<i></i>，其<i></i><i></i>却<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>明白该怎<i></i>选吗？”
沈馥喉咙干涩<i></i><i></i>，咽<i></i>口唾沫，艰难<i></i><i></i><i></i>：“<i></i>弟弟<i></i><i></i><i></i><i></i>。”