陆既明<i></i>：“凑近<i></i>，<i></i><i></i>给<i></i>听。”
沈馥<i></i><i></i>知<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>怪，<i></i><i></i>理，转身<i></i>走。谁知<i></i>，陆既明坐<i></i><i></i>，拽<i></i><i></i><i></i><i></i>臂，将<i></i>拉回<i></i>，直接拽倒<i></i>床<i></i>。
<i></i><i></i>：“<i></i>知<i></i>，软刀<i></i>杀<i></i>，比<i></i>枪<i></i>痛<i></i>。”
<i></i>阵<i></i>旋<i></i>转，沈馥躺倒<i></i>床<i></i>，陆既明撑<i></i>床，覆<i></i><i></i>身<i></i>。沈馥正待<i></i>问，何谓软刀<i></i>，陆既明便身体力<i></i><i></i>告诉<i></i>。两<i></i><i></i><i></i>床<i></i>厮混<i></i><i></i><i></i><i></i>午，<i></i><i></i>火车<i></i>进间，声响很<i></i>，掩盖住<i></i>两<i></i>床<i></i><i></i><i></i>静，免<i></i>外头<i></i>尴尬。
待<i></i><i></i>色擦黑，火车渐停。
卫兵敲门<i></i>，陆既明正赤<i></i>身<i></i>，伏<i></i>床<i></i>，背脊<i></i>山<i></i>伏。<i></i>懒洋洋<i></i>应<i></i><i></i>声，沈馥翻身<i></i>床，白皙<i></i>皮肤<i></i>尽<i></i>点点红痕，<i></i>像红梅映雪。
沈馥扯<i></i>衣衫松松披<i></i>，将窗帘拉<i></i><i></i>角，<i></i>向外头。
晋<i></i><i></i>留<i></i>夏<i></i><i></i>尾巴，北<i></i>入夜<i></i>已<i></i>凉<i></i>。星月初<i></i>，本<i></i>旷野<i></i><i></i>处，却因<i></i>军抵达<i></i>热闹<i></i><i></i>。车声<i></i>声，<i></i>绝<i></i>耳。
<i></i>军驻扎城外，城<i></i><i></i><i></i>富绅空<i></i>宅邸招待长官。
陆既明带<i></i>部分<i></i>，驱车入城。
南北边界<i></i>城市，<i></i><i></i>比<i></i><i></i>平州，宅院洋楼再怎<i></i>豪奢，<i></i>比<i></i><i></i>醇园，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。陆既明安排章王氏母<i></i>住<i></i>，派<i></i>牢牢<i></i>守，<i></i><i></i>与沈馥住入主楼。
陆既明匆匆<i></i><i></i>书房，商讨战况，沈馥<i></i><i></i>儿呆<i></i>卧室。近<i></i><i></i><i></i>火车<i></i>，<i></i><i></i>坐<i></i><i></i>卧，骨头<i></i>懒<i></i>，<i></i>并<i></i><i></i>睡。
战场<i></i><i></i>二十<i></i><i></i>外，已<i></i>先遣部队与章振鹭<i></i>战，两厢<i></i>峙已<i></i>十余<i></i>，各<i></i>输赢。<i></i><i></i>今陆既明<i></i>带<i></i>军<i></i><i></i>，章振鹭落败<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>间问题，<i></i><i></i>知陆既明<i></i>什<i></i><i></i>亲<i></i><i></i>。
<i></i><i></i>两<i></i>，<i></i>线传<i></i>消息，章振鹭已<i></i>强弩<i></i>末<i></i>，<i></i>败<i></i><i></i>，领<i></i><i></i>队<i></i>马，躲藏<i></i>山<i></i>。山<i></i>易守难攻，<i></i><i></i>竟找<i></i><i></i>见。
陆既明等<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>消息，<i></i><i></i>便<i></i><i></i>，<i></i><i></i>见章王氏母<i></i>。
沈馥<i></i>奇，<i></i>知<i></i>，<i></i><i></i>恐陆既明<i></i><i></i>让<i></i>知<i></i>，沉默<i></i><i></i><i></i>话，站<i></i>窗边<i></i>书，假装听<i></i>见。陆既明<i></i><i></i><i></i>眼，<i></i><i></i>：“阿馥，<i></i><i></i><i></i>。”
陆既明<i></i><i></i>方方<i></i>叫<i></i>，<i></i>倒忐忑<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>寻常，陪<i></i>陆既明<i></i><i></i>。
陆既明<i></i><i></i>亏待章王氏母<i></i>，<i></i>让<i></i><i></i>住<i></i><i></i>洋楼<i></i>。<i></i><i></i>母<i></i>俩<i></i><i></i>阶<i></i><i></i>囚，<i></i>归<i></i><i></i>什<i></i><i></i>脸色，章王氏<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>嚣张气焰，<i></i>色灰败，见<i></i>陆既明<i></i><i></i>，<i></i><i></i>话<i></i><i></i>。
“东西藏哪儿<i></i>？”陆既明才坐<i></i>，<i></i>门见山便<i></i>。
沈馥站<i></i>门边，<i></i>欲置身<i></i>外，<i></i>竖<i></i>耳朵仔细听。
章王氏<i></i><i></i>：“什<i></i>东西？”
“别装<i></i>，舅妈。”陆既明笑<i></i>，“<i></i><i></i><i></i>紧<i></i>东西，章振鹭<i></i><i></i><i></i><i></i>带<i></i>身<i></i>，<i></i><i></i>交给<i></i>藏<i></i>。<i></i>劝<i></i>趁早<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>母<i></i>三<i></i><i></i><i></i><i></i>舒舒服服<i></i>活<i></i>。”
章王氏<i></i>张脸煞白，<i></i><i></i><i></i>坚决摇头，<i></i><i></i>：“<i></i><i></i>知<i></i><i></i><i></i>什<i></i>，<i></i>杀<i></i>剐，<i></i><i></i>什<i></i>招数，尽管使<i></i><i></i>。”
陆既明<i></i>耐<i></i>与<i></i>绕圈，<i></i><i></i>再<i></i><i></i>，站<i></i>身<i></i>，示<i></i>卫兵<i></i>，将章王氏架<i></i>隔壁房间<i></i>，<i></i>留<i></i>章燕回<i></i><i></i><i></i>。章燕回更怕<i></i>厉害，躲<i></i>角落<i></i>，瑟瑟<i></i>抖。陆既明<i></i><i></i>沈馥<i></i>眼，<i></i><i></i><i></i><i></i>。
沈馥<i></i><i></i>明白<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>章燕回亲厚<i></i>，让<i></i><i></i>问。
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>什<i></i>东西，<i></i>晓<i></i>吗？”沈馥放软<i></i>声音问<i></i>。
章燕回哀哀<i></i><i></i><i></i><i></i>眼，什<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>使劲摇头。沈馥<i></i>忍逼迫<i></i>，<i></i><i></i><i></i>问<i></i>。留<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>头，<i></i>门<i></i><i></i>，正<i></i>见<i></i>陆既明抱<i></i><i></i>倚<i></i>门边。
陆既明<i></i>像<i></i>未曾期待<i></i><i></i><i></i>问<i></i><i></i>，什<i></i><i></i><i></i><i></i>。
陆既明<i></i>声吩咐<i></i>：“找<i></i><i></i><i></i>章振鹭<i></i>，限<i></i>三<i></i>内将东西交<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>将<i></i>妈<i></i>妹妹绑<i></i>城头<i></i>。”
章王氏听见<i></i>，<i></i><i></i>头破口<i></i>骂：“陆既明<i></i><i></i>混账<i></i><i></i>，<i></i>杀<i></i>，狗急<i></i><i></i>跳墙，<i></i>别欺<i></i>太甚！”
陆既明轻快<i></i><i></i><i></i>：“<i></i>怕<i></i><i></i>跳呢。”
<i></i>者<i></i>话<i></i>：<i></i>断更<i></i>指！更三休<i></i>！风雨<i></i>改！<i></i>更<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>辈<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>更<i></i>。<i></i><i></i>别担<i></i>，马<i></i><i></i>轮<i></i>姓陆<i></i>惨<i></i>。